İnsaf Caner: Hayatı, Biyografisi, Eserle ...

Ben;
Ben olalı,
'Ben' ile başlayan
Cümleler kurmadım hiç.
Çünkü;
Ben,ben olmadım.
Babamın kızı,kocamın karısı,
Oğullarımın anası oldum.
Yaşamın her dönemi,
Sırtımda ağır yükler,
Gülüşlerimde ağladım,
Avuçlarımda sakladım sevinçlerimi..
Yaşamın bir kıyısına tutunmuş,
Düşme korkularıyla yaşadım hep..
Kurduklarım,
Hayâlin kırıklarıydı..
Yıllar acımasız,
Yıllar son sürat geçtiler habersiz.
Uzanabileceğim,
En yakın dallara astım umutlarımı..
Ben mi kısaldım,
Ağaçlar mı uzadı yoksa?
Anlayamadım,
Tüm olmazları,
Ben mi çekiyordum üstüme?
Yoksa, işin kuralı mı farklıydı?
Yanlış mı öğrenmiştim sevmeyi,
Sevmek, vurup kaçmakmıydı yoksa?
Hüzün gözlerimde asılı kaldı.
Baktığım aynalar da bile yoktum.
Güneş istedim,goncalarım kurudu.
Yağmur dedim,köklerimi sel aldı.
Hep,
Umutlarım başka bahara kaldı.
Yollarım bakımsız,yollarım taştan.
Bir ileri,iki geri gittim hep.
Hoşgeldinlere hasret,
Vedalar yaşadım hep..
Yalnızlık sırtıma kefen olacak..
Kına yerine umut..
Ne olur?
Hiç olmazsa musalla taşında
Biri bana,'Seni Sevdim' desin..
Hayatı ben omuzladım.
Onlar yaşadı,ben yaşattım hep..
Ben;
'Ben' demedim hiç..
Talan edildim,yağmalandım.
Şimdi;
Geriye baktım.
Ezilmişim ben ya..
Üzülmüşüm ben ya..
Örselenmişim...
Yaşamamış,yaşatmışım hep..
Gülüşlerimle ağlamış,
Avuçlarımda saklamışım sevinçlerimi..
Açınca uçuvermiş...

Eserleri

Umutlarına sarılmış dünlerde yaşayan bir ben var sadece..