İnsaf. Şiiri - Fehmi Tazegül

Fakirlerle yoksullar hep utanır.
Sopası elinde dolanıyor bir saf.
Kimseyi tanımaz caddeleri tanır.
Olmalı vicdanla insanlarda insaf.

Güllere kelepçe vurur bülbüller.
Hakaret diz boyu saygısız diller.
Gerçekleri anlatıyor nasırlı eller.
Mecnun olmuşlar yoksul sefiller.

Doğru olmaktır her şeyin başı.
Cefa sefa çekerek geçiyor yaşı.
Gerçekler olmalı aklın yoldaşı.
Vermeli emekçiler onur savaşı.

Ruhlarımız dolmuştur pislikle kir.
Göç ediyor yoksul suçludur fikir.
Gerçekleri anlattılar bize bir bir.
Hayat olmamalı mazluma zehir.

Şimdi arıyorlar hep adalet nerde.
Hak hukuk kanun sürünür yerde.
Sahip çıkıyoruz şimdi her derde.
Gerçek söylenmeli insana ferde.

Fehmi.
Kibirli kibirli kindar hayata başlar.
Sokakları geziyorlar fakirler açlar.
Bir parça ekmeğe hep muhtaçlar.
Gerçeği söylerken ağaran saçlar.