İnsaf Şiiri - Sebahattin Altınpınar

Dün,
Sabrımın çarmıhtaki
Çivisi iyice çıktı sevgili!

Yokluğuna acı çeken yüreğim
Tam hüzünü boşalıtacakti ki
Şakağına namludan
Dilim’in sahte bir hamlesiyle
Ona
Geleceğini müjdeledim.

Bir anda
Sevincin çığlığı koptu
Sarılıp boynuma ağladı.

Uyandırıp şoktaki uykusundan
Bir kez daha
Ölümü erteledim…

Peki ya bugün…
Bugün ne anlatacağım?

Yarın
Öbür gün
Ertesi gün

Daha ne kadar
Kaç role gireceğim

Say ki
Her seferinde yalanı oynadım yüreğime
Hadi,
Alkışı da topladım diyelim
Ya içimin kulisinde
Kendime ne diyeceğim sevgili
Kendime;
Ne diyeceğim!