İnsaf Şiiri - İbrahim Sağır

Cenabı Allah’ın hikmeti böyle,
Bu vücut şehrinin kuludur insaf.
Cümle mahlukata hoş nazar eyle,
Ahlâkın, edebin yoludur insaf.

Akıl hükümdardır, duygular çeri,
Adâlet burcudur idrâkin yeri,
Lekesiz olursa amel defteri,
Diyâr-ı cennet’in dilidir insaf

Aldanma dünya denen kadına,
Esir olma nefsin kör inadına,
Asr-ı saadeti getir yâdına
Muhabbet bağının gülüdür insaf.

Ömür Rabbin kula biçtiği vâde
Ecelin elinden olmaz âzâde
Er geç içilecek ölümsüz bâde,
Haşir sabahının yelidir insaf.

Mürşidânın müridâna himmeti,
Yükler omuzuna ihlâs zimmeti,
Bahtiyardır şol Muhammed (A.S.) ümmeti,
İnsanın insanca hâlidir insaf.

Cömertlik tacını geçir başına,
Mürüvvet tuzu kat kerem aşına,
Mendil ol garibin akan yaşına,
İhsan çeşmesinin selidir insaf.

Çile hırkasını üstüne giyen,
Gece gündüz vicdanını dinleyen,
Ehli derdin derdi ile inleyen,
Gönül kemanın telidir insaf.

“İnsaf dinin yarısıdır.” buyruldu,
Ehli batıl ehli Hakk’tan ayrıldı,
Tûlû emel bulutları sıyrıldı,
Rahmet deryasının gölüdür insaf.

Garibin yoksulun ahını alma,
Çıkarın uğruna sakın alçalma,
Hayır hasenattan geriye kalma,
İnsanlığın şefkat elidir insaf.

Hoşgörü babında güzel söz ile,
İnsana hoşça bak iyilik dile,
Selam ver, selam al, güler yüz ile
Sevgi peteğinin balıdır insaf.