İns ve Cins Şiiri - Muharrem Abut

Mütareke yılları, yokluklu mu var?
Seferberlik mi ilan edildi, kıtlık mı var?
Yoksa ihtilal oldu da, kuyruk mu var?
Yokluk da, kıtlık da, kuyruk da yok!

Gel arkadaş gel,
Ne olursan ol, ama gel.
Ne ararsan var, yok yok burada.
Hikâye var, masal var,
Yalan var, dolan var, talan da var gel!

Hayal alıp hayal bile satarız,
Sen yeter ki gel!
Topal atın topal da alıcısı olurmuş,
Sana göre de bir şey bulunur elbet.

İnan bana hepimiz Mevlevi olduk,
Çok seviyoruz Rumi’yi.
Hepimize yer varmış orada;
Ateşe, puta tapsak da,
Yüz bin kere tövbemizi bozsak da.
Kapı hep açıkmış.

Sorun değil zaten,
Biz ne ateşe tapar, ne de puta bakarız;
Ne de etmediğimiz tövbemizi bozarız.
Biz bunların hiç birine değil,
Yalnız dünyanın malına taparız.
Dünya malı alır, dünya malı satarız.

Gel arkadaş gel.
Eski hikâyeler alırım.
Allar, pullar, boyar satarım.
Çünkü her şeyin allısı, pullusu, boyalısı moda.
Şimdi boyalı aklına gelen her bir şey.
Hatta alınıp satılabiliyor,
En çok satılanı ve prim yapanı adam.
Bir de ilke!
Akşam satılıp sabah yeniden alınabiliyor.
Yani anlayacağın,
“Han da sarhoş, hancı da,
Hatta yolda ki yabancı da”

Gel arkadaş, gel,
Gel dostum, gel,
Gel kardeşim, gel;
Gel diyorum, gel!
Yokluk da, kıtlık da, kuyruk da yok!
Adam da var, kadın da.
Lakin samanlıkta iğne aramak,
İğneyle kuyu kazmak gibi,
Adamın da, kadının da hasını bulmak.
İnsanlık can çekişiyor.

Gel, gel ama “Ne olursan ol”undan değil,
İnsan olmuşundan,
Olgunundan, kâmilinden olmuşsan gel.
Herkesin gittiği o yere gitmemişsen gel.
Ateşe, puta, dünya malına tapmamışsan,
İnsanı, insana satmamışsan,
Bu halde ve insanlığa hâlâ sırtını dönmemişsen;
Gel…
İnsana hasretiz;
Gel de, “İnsan” görelim…