Elbet şeref âleme; insan denen şu beşer!
Çoğu bundan gaflette; şereften mahrum yaşar!
Rab uyarır; kitapla, peygamberle, veliyle,
Beşerin azgınları; dinlemez haddi aşar!
Bunca varlık içinde; insandır en eşrefi,
Elbette dinden alır; şu kullar bu şerefi!
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta