Elbet şeref âleme; insan denen şu beşer!
Çoğu bundan gaflette; şereften mahrum yaşar!
Rab uyarır; kitapla, peygamberle, veliyle,
Beşerin azgınları; dinlemez haddi aşar!
Bunca varlık içinde; insandır en eşrefi,
Elbette dinden alır; şu kullar bu şerefi!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta