İnnana Şiiri - Hayri Padak

Binler binlerce yıl önceydi.
Tanrılar daha tek tanrının önünde diz çökmemişti.
İnanna'yı gördüm, Temmuz'un kucağındaydı.
Ekinler güneşten daha sarı ve sıcaktı.
Temmuz'un avucunda İnanna'nın saçları,
İnanna'nın saçları topraktan da sıcaktı.

Orak akşamlarında harman yeli esiyordu.
Yetim çocukların okşanmamış saçlarıydı,
O zamandan bu zamana hep aynıydı toprak
İnanna'nın göğsünde bahardan kalma hasreti,
Savurdukça saçlarını, dağılıyordu sevdası,
İlk yazdan kalma bahar kokusu,
Sası sası yazı okşuyordu.

İnanna gözlerini deriyordu bir eli gökyüzünde.
Nehirler hep yeşil akardı, belli yetmiyordu.
Bir eli deniz kıyısında
Elleri denize hasret yazı seriyordu.
Belli ki gözlerini arıyordu.
Gece yıldızlar düşecekti tenine,
İnanna'nın ellerinde üvendire,
İnnana, geceyi kovalıyordu.

Binler binlerce yıl önceden İnanna'ydı gelen.
Yorgundu nefesi, yiten mevsimler kadar yorgundu.
Gündüzler ufalanıyordu, kumdandı gelip geçen zaman,
Vakit tamamdı; Temmuz, düşlerini almış gidiyordu.
Karanlıklar çökmüştü; kocaman gözlerini açsaydı eğer
Perçemini savursa ah savursaydı İnnana
O da görecekti geldiğini.

Binler binlerce yıl önceden İnanna'ydı gelen.
Geceleri bir ıslık sesi yankılanıyordu heyula uykusunda.
Kimsesiz sabahlar sessizce aydınlanıyordu her salınışında.
Göğe ait ne varsa ve yaza ait
Toparlamış gidiyordu.
Binler binlerce yıl önceden İnanna'ydı yanı başımdan geçen
Ben gördüm; o, İnnana olduğunu bilmiyordu