İnleyen Yalan Şiiri - Ertuğrul Yılmaz

Tatlı diline, ürkek gülüşüne,
Hayran olmadım ki, delicesine,
Çeşminaz gözlerin bile ey zalim! ..
Yakmadı içimi, bil ki nafile! ...

O gülfer yüzünü, sensiz her gece,
Hayal bile edemedim,
Nedense! ...
Ben, seni hiç sevmedim ki...

Dudaklarından dökülen nağmeler,
Misafir gelmedi kulaklarıma,
Rüzgarın esiri, nergis kokunu,
Çekmedim içime, hiç doya doya,

Dokunduğun,
Okşadığın her nesne,
Tek tesellim olmadı ki aylarca,
Ben, seni hiç sevmedim ki...

Yağan yağmur, ıslatmadı bu bedeni,
İliklerime kadar üşümedim, titremedim,
Kar taneleri altında beklerken seni,
Göz göze gelmedim, aynı karede hiç olmadım,

İnan! , inan seni anarken,
Bir damla gözyaşı,
Dökmedim ardından,
Ben, seni hiç sevmedim ki...

İsmini kazıyamadım tenime,
Saramadım ki ağaç dallarını,
Ayık kafa ile,
Ah! bir gülsen diye,

İsteseydim eğer; arar bulurdum,
Haykırırdım her an!
'Sen, Gelsen' diye,
Ama; Ben! seni hiç sevmedim ki...
...
27.02.2010