İnkisar-ı-şiir Şiiri - Nahil Boztepe

Sevdiğim kulak ver şu boğuk sese,
Bu benim gönlümün, velvalasıdır.
Sevda dedin daldın sen bir hevese,
O heves, o kalbin, evvelasıdır.

Bir yalan sevdayı, kalbime koydun,
Paslı burgu oldun, beynimi oydun,
Tez bitti hevesin, sevmeye doydun,
Senin özün aşkın cühelasıdır.

Ben şimdi sevdadan, bir hayli dûrum,
Yıllar oldu benim, yoktur huzurum,
Derbederim artık, aşk-ı mehcurum,
Sürgün ömrüm, aşkın budalasıdır.

An olur ben seni, bazen özlerim,
An olur dilimde, söner közlerim,
An olur yaş ile, dolar gözlerim,
Göz yaşım, derdimin tek cilasıdır.

Ruhumda eserken buz gibi yeller,
Kapatır zihnimi, simsiyah tüller,
Sensiz renksiz olan şu gurbet eller,
Issız hayatımın, bir belasıdır.

Sen seven gönlünü edemedin şad,
Tırmalar içimi, bu aşk-ı berbad,
Bülbüller bağlarda ederken feryad,
Meğerse bağbanın, mevt selâsıdır.

Boztepe hicranla, edildim heder,
Her akşam, her sabah içimi dider,
Gitti...! Ondan artık alamam haber,
Bu firkat sevdamın kerbelasıdır...