Düş Düşüş ve Rüyâ Şiiri - Ramazan Boran

felçli bir şiir yazıyorum
kızıl bir yalnızlıkla ağırlanan 
gizli öznelerin teras katında

kar ve karanlık
kan ve kangren birlikte savaşır
ansızın yakalanmıştır yüzümüz siyaha
elini açmış buhranıma inşirah dilenen
sancılarını sırtlamış bir fukaraya köledir zaman
fâni telaşlara boyun eğmiş 
ihtiyar ruhlu yarı çapkın
göçebe bir yıldız konar şakağımın konağına
berat ediyorum tenimden

bu nasıl bir düşüştür uçurumun
hâlâ el değmemiş hâlâ bakir sevinçler durur
boşlukta bir olanak olarak
duyun beni duyun ey kanatlı sözcüklerim
yoktur artık
toy bir kelime ile gülümsemenin geçerli bir nedeni

ne yazsak boştur
denge bozulur zamanın getirdiği baskı olur
anlayacağın hiçbir dizesi
esenlik ısmarlamaz ötelerinden

rotasında günahlar şişiren 
gittiği yeri bilmeyen akıl zarının yelkenleriyiz
ünleminde yasa dışı pankartlar
imlâsında hayratlık uykusu
adı sürgün adı mim sanrısı
adı prangasında inleyen bir ölü deniz kokusu
bir ihtilalin yitirilmiş sözleriyiz
kaçarız köşe bucak
kim bilir adımız suçtur belki
belki de bir espridir fırtınanın dilinde kim bilir

kırbaçlar gelir peşimiz sıra
tozunu kandırmış dumanını yırtmışızdır yolların

kambur zamanlar ortası
her gün bir ölüm raporu
kıyama durur zindanlarda infazımız
imdat diye eğilmiş
binlerce şafak batırmışızdır acıların genine 
hangi cümlede hafif
hangi cümlenin sonunda aksayız

ayrılık girer içimize
sonra engin bir çığlık
meczup hâlimize uçsuz bucaksız darlık 
dağları devirsen utancın yüzüne
çatlatır âlemi 
patlatır kalemi

bir dizi cevaba sızlanırken
ve insan kutsala
ve insan emanete ve aşka ihanet etmişken hâlâ

denizlerin çekildiği yere
ayın lime lime indiği yere 
gülün rahmet rahmet değdiği yere
andolsun
illâ ölmeliydik
uyanmak için
!

_boran