Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İnkar mı Edeceksin
Düşündükçe maziyi, yanmamak elde değil,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak,
Bari şu vicdanının, önünde bir kez eğil,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
İnkar mı edeceksin, gerçekler su yüzünde,
Sevdanın her türlüsü, okunuyor gözünde,
Neler neler gizliymiş, görmediğim özünde,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
Az mı çaldın adımı, sazındaki her telde,
Az mı yeminler ettin, sevdalı esen yelde,
Şimdi söyle yüreğin, hangi nehir, kaç selde,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
Felaketimmiş sevmek, seni bunca, bu kadar,
Ne bilirdim bu dünya, dar olacak bana dar,
Gönlün daha kimbilir, kaç aşka ömür adar,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
Sözde yaprakla daldık, beni sende sararttın,
Kendin aydınlanırken, her yanımı kararttın,
Bir yüreğe girerken, başka yürekte arttın,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
ERSİN BEY ;
İÇİ VE DIŞI BAŞKA KİŞİLERDEN SEVGİLİ OLMAZ...HER ÇİÇEKTEN BAL ALAN GÖNÜL EĞLENDİREN KİŞİLER ASLINDA KENDİLERİNİ ALDATIRLAR...KUTLARIM DUYARLI YÜREĞİNİZİ....TAM PUAN...SEVGİYLE KALIN...SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.
şairin sitemide böyle dizelere akar..tşk..sevgili Ersin Kayışlı...
ellerine ve yüreğine sağlık Sayın Kayışlı tebrikler
Sözde yaprakla daldık, beni sende sararttın,
Kendin aydınlanırken, her yanımı kararttın,
Bir yüreğe girerken, başka yürekte arttın,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
YAŞAIYAMAM DİYENDEN KORKMAK LAZIM ...MÜKEMMEL ŞİİR DUYGULAR 30 YIL ÖNCESİNE SÜRKLEDİ EMEĞİNİZİ KUTLARIM ERSİN BEY KARDEŞİM ...10 PUAN VE SELAMLAR
İnkar mı edeceksin, gerçekler su yüzünde,
Sevdanın her türlüsü, okunuyor gözünde,
Neler neler gizliymiş, görmediğim özünde,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
ŞİİRİN ÖZÜ BU MISRALARDA YOĞUNLAŞMIŞ.SİTEMİ ŞİİR DİLİYLE AŞMIş.HARİKA BİR DÖRTLÜK BANA GÖRE.KUTLARIM GÜZEL YÜREĞİNİ.SEN KİMSEYİ ÜZEMEZSİN DİLERİM SENİ DE ÜZEN OLMAZ.SEVGİLER
Ruhumda taht verdiğim sarayı yıka yıka
Sevdayla doldurduğum kalbimi yaka yaka
Umutsuz ve isteksiz gözüme baka baka
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak...
Güzel bir şiir, şarklı tadında ve hüzünlerle sarmalanmış. Şiirlerinizdeki etkin hüznü beğeniyle okuyorum.
Kaleminiz hiç susmasın.
Selamlar.
***Az mı çaldın adımı, sazındaki her telde,
Az mı yeminler ettin, sevdalı esen yelde,
Şimdi söyle yüreğin, hangi nehir, kaç selde,
Bir gün sensiz kalırsam, yaşamam diyene bak***
hüzün şairinden.. hüzünlü bir sitem..öylesine içten dizilmiş ki dizeler..yürekteki isyanın sesi müziğe karıştı aktı satır aralarında..yüreğinize sağlık..tşk.ler..
Yaşanmış gerçek aşksa inkar nafile
Yüreğine sağlık
Saygılarımla
abi o kadar guzel calismalar yapiyorsun ki inanki ne zaman senin sayfana girsem ruhum terk ediyor. bengiliyimi kaybediyorum guzel sayfanda guzel siirlerinin arasinda... tebrikler
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta