İnkar eden ben miyim yoksa sen mi?

Gözlerimde yorgunluk, yüreğimde hüzün,
Sensizlikle kavrulan ruhumda sızı, derin.

Ben kimim, kim olduğumu sorma bana,
Sensizlikle büyüyen boşluğa daldım sanki.

Gidiyor, kaçıp gidiyor anılar ardından,
Gönlümde senin izin, dudaklarımda isyan.

Ellerimde kalan sadece kır çiçekleri,
Sensizliğe sarıldım, belki de ben kendimim.

Bu dünya, zaman kısacık fani,
Sensizlik beni inkar ediyor sanki.

Gözlerimdeki ateş, kalbimdeki su,
Sensizliğe meydan okuyorum, bakışlarım puslu.

Ruhumu sarmış gidiyor, sensizlikle çaresiz,
Benliğimde su, gözlerimde ateş.

Belki de sensizlikle bulurum kendimi,
İnkar eden ben miyim yoksa sen mi?