İnkar Edemem Şiiri - İsa Yılmaz

siz benden kendimi inkar etmemi istiyorsunuz
hayır ben kendimi inkar edemem
bir cinayet işledim
bıçağı soysuzun kalbine sapladım
elim titremedi, içim korkmadı diyemem
belki masum değilim, ama katilim, diyemem

siz beni kaldırıp zindanlara attınız
esareti tatmadım, karanlığa dokunmadım, diyemem
üşümedim, acı ile kıvranmadım, diyemem
elime kan bulaştıktan sonra gezmiş, dolaşmıştım
güneşi gördüm, mutlulukla coştum, diyemem
ben kendi içimde mahkum değildim, diyemem
cezam neyse çekerim, dayanır mıyım bilmem
ne olursa olsun ah keşke diyemem
asıl özgürlük suç işleyebilmektir derler, ben diyemem
suç işlerken özgür değildim
kör kütük sarhoştum da diyemem
belki gerçek nefretle dolmuştum
ama aşık değildim, diyemem

şimdi siz ey yargıçlar
diyebilir misiniz ki cinayet kalbe bıçak saplamaktır
mezarlar altına hapsetmektir insanı
şimdi siz ey yargıçlar
diyebilir misiniz ki hırsızlık para-pul çalmaktır
aç-susuz bırakmaktır insanı
evet, diyorsunuz, ama ben diyemem
yaşarken öldürürler bazen
nefessiz kalırsın ayrılık günlerinde
seviyorum, der sonra kaçarlar
topraklar altına girersin ihanet günlerinde
güçlüdürler dövüp-sövüp alırlar
tepeden hep tepeden bakarlar
ezilirsin kibirli bakışlar önünde
sömürülürsün “liberal” maske altında
adalet istiyorum dersin, adalet
kurdun adaleti buysa, ben kuzuyum diyemem
burada ormanlar kanunu geçiyorsa
ne olursa olsun ben arslana kral diyemem

siz benden kendimi inkar etmemi istiyorsunuz
hayır ben kendimi inkar edemem
bir cinayet işledim
bıçağı soysuzun kalbine sapladım
elim titremedi, içim korkmadı diyemem
belki masum değilim, ama katilim, diyemem…

31.V.09