Kabul etmek zor, kolaydı inkâr,
Mahzun ifadeyle boş gürültüydüm.
Kaçtıkça kollarımın arasında hafifçe rüzgar,
Okşarken, uzağa koşan böbürtüydüm.
Millerce, kilometrelerce fark atarken övünç,
Sokağım gibi rampaları geçerken sevinç,
Çakılları atlarken pek bir dinç,
Zihni, miadını doldurmuş döküntüydüm.
Çıkmak düzlüğe tam nefes biterken,
Soluk soluğa bakmak yeni gelmişken,
Uzun sürece taradım başıma, bir han
Bulunca, coşan hayvani dürtüydüm.
Şehirler usturuplu bir afet gibi,
Sezdirerek, göstererek vurur ve asabî,
Kaçmak tekrar yürürlükte, zira sincabî
Renkli tavanı, izlerken pek kötüydüm.
Güven, sözcükler arası dengesizlik,
Ellerinden tutmalı ki aksi belirsizlik,
Dağarcığa uygunsuz bu duran benlik,
Ben, yaşayan herkese yüzüstüydüm.
İnkâr... İnkâr yüklü düşünceler bulanıktır,
Ve başlar ardından soğuğun hissi, ılık ılıktır,
İnkâr... İnkâr nüksedince nâlan kapıda eşiktir,
O evi, başıma yıkan çöküntüydüm.
Kayıt Tarihi : 26.6.2017 03:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir şeyi zor bulduğumuzda kaçarız bu bir inkardır. -Gerçekler gerçektir. Kaçmak zaman bile kazandırmaz. İnkâr etmek fayda değildir, Düşmek bile bu kabustan uyandırmaz! Bazı figürlerin gerekliliğini inkar ettim, gençliğimin haykırışına veriyorum. Artık inkar etmekten ziyade üstüne gitmeli ve bu şiir bir daha yazılmamalı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!