içimde vazgeçme diyen ses,
öyle zayıf,
öyle tiz ki…
ve şu inandığım gökyüzü,
şu deniz,
vururken yüzünü binlerce kez kıyıma,
ben Tanrı’yı inkar eder gibi,
inkar ediyorum seni.
artık, İlah ’sızım..
sen yoktun!
biz yaşamadık,
ve bir cehennem varsa eğer,
onu içime hapsediyorum,
artık kimse beni senin gibi yakamaz...
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 25.9.2019 13:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!