İnkâr Şiiri - Zeynep Tavukçu

_gönlünden sızan kızılcık şerbeti değil de, yalnız ve yalnız buz ağı ise
ve ellerin semada açık değil de, yalnız ve yalnız hükmünde ise_

ölüm, Tanrıya vuslat yolunda bir kapıdır
ve kuma soktuğun başın unutmuş ise bu adresi
karşıdaki boş kaldırımda üşümüş mum damlalarıyla dalıyorsan kehanete
cebindeki söz kırıkları batıyorsa avucuna
hakların, siyah tuale fosforlu renklerin anlamsız darbeleriyle dökülüyorsa,
ve
beyaz noktalar kalıyorsa hayatın gözlerinde
o an;
dur ve dinlen! bir nefes, bezgin yolcu
at omzundan çuval, çuval sürüklediğin dilenci kılıkları / maskeleri
çırılçıplak dur ayna karşısında; korkma!
dik gözlerini özgünce gelmişe,
geçmişe
ve
geleceğe

unutma, bu hayatta yalnız değilsin!
ve
Tanrınla dostluktur huzur, savaş değil