İnka Mağaraları Şiiri - Mustafa Küçüktepe

gecenin renkleri soyutlanmış
yüreğimin üstüne
ilmik ilmik örer imgelerini
yosun tutmuş
uzak düşüncelerle savrulur insan
inka mağaralarının
renkli
resimli dehlizlerine
ürpertiyle açar gözlerini
gözleri ışıl ışıldır
resimlere renk katar
cümbüş olur tarihin en uzak iklimleri
sorular sorular vardır
tabletler üzerinde çözülmemiş
uzanır modern çağın bilgelerine
el kadar yakındır kalbim kadar uzak

gerginlik başlar ufukta
gündüz çizgisinden sonra
heyecanlar dinmiş
dağlara çarpan dalgalar yok
şiddetli duygularla örülü denizlerde
kimseler yok
narin sevinçler kalmış köpükler üzerinde
korku ve öfke saçıyor
nehrin kabaran suları
soluyor etrafı
titriyor ayakları taş köprülerin
ağaçlar yanlarında
kaderini paylaşıyorlar
ırmağın
toprak hüzünlerini biriktirmiş köklere
yaprakları kalmamış gökyüzünden feryat bekleyen
imdat uçuracak kuşları birer birer kayıp
kalp çırpıntıları denizden duyulurcasına sessiz

heyecanlar dinmiş
hezeyanlar fırlamış ufuk çizgisine
kalp titremeleri
ürpertiler korkutuyor
gözlerini
rüzgar sel ırmak ve deniz
sonu yok bu gecede sonsuzluğun
inka mağaraları
hep böyle sessiz
hep böyle kimsesiz mi olur

Mustafa KÜÇÜKTEPE