İnişli Çıkışlı Hisler Şiiri - Sadet Kuşçu

Yaşadığım şeyleri anlatmak istemiyorum
Anlaşılmak, herkes ister
Anlaşılıyorumdur zaten
Anlıyorumdur da

Kalbimin nelere kırıldığını söylemek istemem
Önemli değildir zaten
Söyleseydim
Muhtemel bakış açısını görüyorum
Bana bakarken içinden ne diyeceğini
Hak ettiğimi düşünüyorken
Ona neye üzüldüğümü söyleyemem zaten

Halbuki beni çok seviyorken ben kendi kendimi neden böyle üzüyorum
Dolayısıyla acı acı kelimelerim, manalarım çıkarken
Onu bataklığa çekiyormuşum gibi
Bu tevekkülsüzlüğün kör kuyusunda gezen ben
Ona nasıl zarar veriyorum
Hem kafamda kurduğum acılı sözlerle
Başa çıkamayacağı karanlıklarımla
Onu boğmak gibi şeyler bu yazdıklarım
Sadece, sadece eskiden söylediği
Bir sene evvelki bir mektubuna bakıp
Hep beni terk ediyor gibi bir ruh haleti içinden çıkamıyorum
Her kalbimi açıp hissiyatımı paylaşmak isteyen duyguma
Bana verdiği ve hak ettiğimi söylediği yokluk uçurumları
Geçse de geçmemiş gibi daima gözümün önüne geliyor
Belki de son mektubu olduğu içindir
Elime ulaşan en son mektubu hep onu okuyorum
Geçse de bitse de geçmemiş sanıyorum
Bu sabah otuz ikinci mektuptan muhabbetle ilgili kısımlara yakın yerleri on sayfa kadar okudum
O kadar iyi geldi ki, artık tevekkül yapmaya karar verdim