Hadi durma gir yine onun koynuna,
Gözlerinde hırsın alevi...
Terle terleyebilidiğin kadar,
Ancak iniltiler unutturabilir düşüncelerimi...
Şeytanın bile korktuğu yolda,
Umarsızsın, umursamazsın
Vücudunun ateşi cehennemden kor,
Elbette anlamayacaksın, anlayamazsın...
Ezip öğüttün ruhum değil
Dişlerini sıkarken zevkin doruklarında,
Ve Dünya tepetaklak işte
Gözlerini herşeyin sonunda açtığında...
Arınmak istediğinde birgün,
Üzerindeki bu kokudan, bu leşten,
Yetecek mi sanıyorsun gözyaşların
Öğreneceksin, zordur atlamak eşikten...
Ben,
Ben dünyanın merkezi denilen yerde
Ya da dünyanın merkezi benim olduğum yerde,
Bir arkadaşımın da dediği gibi,
'Güveneceğim yine
Aldatılsam da inadına,
İnadına güveneceğim yine...'
'İnsan bir kez terkedilir,
İkincisi terkediliş değildir....'
Kayıt Tarihi : 27.9.2006 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri ihanetin zehiri tüm vücudumu sarmışken, kendimi kaybettiğim bir ruh halinde yazmıştım. Sonra ben bile şaşırdım bu kadar nefret dolu birşeyi nasıl yazabildim diye. Sanırım zehiri akıtmak diye buna diyorlar... Sonradan zaten tamamen 'gri'ydim olanlara ve ona karşı. Burda neden yayınlıyorum, ben de bilmiyorum... Sanırım bir de böyle birşey var diye...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!