İnilti Şiiri - Ahmet Taşkın

Bir anda aldı beni mazilere savurdu
Hasret dolu, hüzün dolu o sözler.
Bir anda aldı beni ıssız çöllere doğru
Yakıp kavurdu beni o inleyen besteler.

Şimdi farkına vardım ömür denen zamanın
Şimdi farkına vardım anlamını yaşamın
Ne kadar geç anladım değerini vefanın,
Yüreğimde yaş oldu boşa geçen seneler.

Arzu bahçelerime ektiğim güller soldu,
Bugün ve yarın derken verilen günler doldu,
Günahlarım taptaze, sevaplarım hep dondu.
Ruhumda bir taş oldu değer verdiğim şeyler.

Verilenler bir daha geri döner mi sanmam
Verilse de değer mi, ben yine de uslanmam
Kâinatta ne varsa her şey eksik 'O' tamam.
Dilimde bir 'O' kaldı, silindi kelimeler.

Güldüm, kızdım, sevindim, koştum, yürüdüm, durdum.
Bazen suda bir damla, bazen gökte yağmurdum.
Gölgeler âleminde bir renk idim, yoğruldum.
Anladım ki halimi anlatmıyor heceler.

Sorular, hep sorular, hayatı doldurdular.
Kaygı, korku ve sevinç, dualar ve umutlar,
Birbirlerinden doğup, yaşayıp kayboldular.
Beyaz örtü altında, çözüldü bilmeceler.

İyi, güzel ne varsa ardında olan sendin,
Kötü, çirkin ne varsa altında olan bendim,
Dolandım durdum ama sonunda sana geldim.
Sende nihayet buldu aldığım tüm nefesler.

Ahmet Taşkın