Ingeborg Bachmann'a mektuplar-1

Yanmışlığında üşüdün mü
Küllerini yıkadı yağmurun şiiri
Zamanın başka ucundan duydum şarkını
Kuğum,duyamasan da sana uzandı ellerim
Sarıydı saçların en az ruhun kadar
Ve ben yarın olmayacak bugününe düştüm
Kaldım
Kapıları kapatıp üstümüze gitmişti ya
Yazılmamış mektupları okudum ben
Alıştım söylenmeyeceklere
Başkasının sessizliği doldurulmuyor eminim
Her şeye rağmen bana rağmen
Sürdürüyor hayat kendini
Etekleri çarpıyor takvimlere
Ansızın donuyor bakışım
Şaşkın bakakalıyor suretler
Bir mırıltı dudağımda
En çok benim anlamadığım
Zaman değil biz geçip gideceğiz
Cebimdeki yitik anahtarları aramaktan vazgeçtim