İnfilaka Yaklaşır Vuslat

sergin bir aşkın ateşinde gün oldum
kapattım y’araların güneşini
gözlerin güneş oldu sevda ocağıma
sözlerin yıldız oldu gecelerime
piştim kendi meramlarımda
söz nehre aşka bağra ben sana akarken
gül ile kül, kül ile aşk akrabaymış meğerlerimde
belki gelirsin diye bütün ama’lar gördü beni

d’ağını unutan dillerin hüsranıyım
ç’ağını kirleten suyun aşk tohumuyum
yalnız senli berrak sevdalar yeşerir sularımda
yalnız senli damlalar birikir sevda kumbaramda
mutluluk künyemde sen sırasında
söz dinlemez algıların sofistik bilinciyim
delirmiş özlemlerim var olgular nazarında
yalnızlığın sıcak mevsimiyim hülyaların ısınırken içimde

gücün şerbetiyim tükettiğin aşk buhranlarında
asırlardır aslısını akıtan asil bir nehrin ilim kaynağıyım
akıyorum aşklara
benim adım aşktan önce okunur bilesin
dile dolanan sözlerin mecrasıyım
sözden önce gözlerim akar sevdana
yanar içimde volkanların
sıcağına aşk getirir uzakların
umarsızlık rüyasını çağırır sensiz gecelerime
ninni söyler hilal yüzünün son yansıması
tutulurum ben
unutulurum sende
şıralar akar şuurlarıma
tatlanır içimde sana içsel bomba olan özlemlerim
patlarım sol yanında
infilaka yaklaşır vuslat
sebepler imrenir dayanılmaz imkansızlığına
akar yüreğinden gelişler
beni toplar umutlar
bir günlere sarılır dünyam
kalır sen ile sen arasında her şeyim