Ömrümün eyvahıydı son sabahıydı
Camlar kırılmıştı içimde
Aynalar çatlamış
Ardarda dağlar patlamıştı
Göklerin yanışı
Ruhumun uyanışı vardı içimde
Ki,Kıyametler koptu,üzerime nar yıkıldı.
Sonun başlangıcının ilk sabahıydı
O sabah
Sayki yarılmıştı gök
Etrafım sarılmıştı karnlıklarla
Kaybolurken gözlerimin feri
Başlıyordu ruhumun yokluğa seferi
Ki; Kıyametler koptu,üzerime har yıkıldı.
Kayıt Tarihi : 5.2.2006 19:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!