İnfilak Şiiri - Çağdaş Çelik

Kalbi kırılmaktan yorulmuş,
Bir sene geç yazılmış nüfusa,
Resmen onsekizindeymiş,
Üzerinize vazife değil, bakireymiş,
Bir gece, çıkarmış geceliği atmış üzerinden,
Bir daha yıldızlar görünmemiş,
Kimse almamış geceliği üzerine,
Ona yakıştığı gibi kimseye yakışmazmış,
Herkesin yapabileceği iş değilmiş,
Adı üzerinde gecelik,
Karanlığı kandırarak meşru yollarla,
Meskun mahal yaratmakmış gayrimeşru rüyalara,
Gece olmaktan vazgeçergeçmez ilk işi,
Yüzündeki çilleri dökmek olmuş,
Domuz burunlu mendebur oğlan,
Yıldızlar neden görünmez düşünedursun,
İrice biraz diye sevmiş oğlanı kız,
Babasını görmemiş hiç rüyaları dışında,
Olsa olsa hayvanın teki olurmuş,
Çekip gitmiş, bir yaşında,
Zaten bir sene geç yazdırmış nüfusa.
Kendine gece demiş,
Babaannesinin koyduğu adı sevmezmiş,
Üzerinize vazife değil, bakireymiş,
El değmemiş düşlerine,
Bir gece tırnaklarıyla kazımış rahminden,
En güzel hayallerini,
Vazgeçmiş gece olmaktan,
Çıkarmış atmış geceliği,
Şimdi çıplak tenine değen rüzgar,
Allahsızın teki,
Dokunmadık yer bırakmamış,
Soğuktan değil, korkudan titrermiş,
Benziyor diye babası olacak boyudevrilesiceye,
Sevmiş, kendinden on beş yaş büyük iti,
Gencecik gecenin düşü, erkenden bitti,
Bir uyandı, yirmi beşinde,
Üç tane çocuk, biri beşikte,
Yemek yaparken mutfakta,
Devlet televizyonundan, haber sesi,
Tüp yanığı elleri, on beş saniye hepi topu yeri,
Üç çocuk ölmüş biri beşikte,
Bir de kadın, güzelmiş gençliğinde,
Beklemiş çakmak için çakmağı ocak açık,
Dönünce eve babasına benzeyen serseri,
Gecekonduydu zaten, gündüz uçtu,
Havaya evi,
Zaten bir sene geç yazılmış nüfusa,
Fazladan yaşamış belli,
Kendine gece diyen kız,
Şimdi gökyüzünde yıldız.