İnfilak Şiiri - Sinan Köseoğlu

Ceset torbalarından oyuncak olmaz
Alışamaz oyuncaksızlığa çocuk

Parasını ararken göçük altından çıkan ölü
Bozulur ekmeği ve şarabı
Bebeğinde yiten annenin
Düş erir
Kimyasız delirir insan
Mor ve siyah olur cesetlerin adı
Korkunçtur bu, kabuk bağlamaz cesetteki yara...
Anlatamam seyir defterimi şair
Cesetler büyür
Cesetler çürür
Çocuğuma ölüm düşer
Adımız uzadıkça uzak...
Emperyalizm bu
Çark ve bıçak
Yutar cesetlerimizi de

Toplaması yok dost
Çıkartması yok
Ölümün rengi sus
Yaşamın adı kaos

Cesetler şarap damıyor içime
Diri bir uyuşmaya gömülüyor bedenim
Artık heceler
Çarpa çarpa yürür
Soysuz kelimeler biriktirir dil ucuna
Bozuk bir plak sesinden oluşur cümle
Bir infilaktır bu.
Yanardağı çöker insan oluşun
Kurtlanır beden
Sahne alır binlerce dansöz
Anılar anıları kemirir kurtçuklar halinde.

Yaşam bulamaz olur çocukluğun düşü

Yürümek soluğu yosun
Yosunun rengi yeşil
Yeşil ölüme doğum

İntihardan mıdır, bilinmez
Bir yunus balığı bütün gülüşüyle
Karaya vurmuştur
Yürümek bu
Girip çıkar her yanı şiir
Ve soğuktur şiir
Yağmalanır, yağmalatır kendini sıcak