İnfilak Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
hayatın efil efil
pençesi ensemdeyken
diyelim bölündü acıyla kahkaham

siz de öyle kıs kıs gülmeyin
her yiğidin harcı değildir
ben galibiyetin gurbetindeyim
kimin umurunda diyemem
gerekirse
kirpiklerimi ayıklar giderim

gözlerimde köpüklü deniz kızları
küçükler bilesiniz
gözlerim küçük
yeni doğmuş mezarlıklar kadar ıslaklar

kör çeşmede asılıdır dudaklarım
bir hayrat
bir merhamet
anahtarı kayıp dilim
kendi kendine bir masal anlatır
eteklerim
eteklerim ki morarmış zambaklar

yalan mı sandınız
avucumdaki denize ördüğüm
tuzlu duvarları
(ördüm mü?)
kim gördü diyemezsiniz
dediniz farz edelim
düşler benim arka bahçemdir
yağmalanamazlar

en eğri cümlemi saklarım cebimde
şakağımda ninni sesi niye yok

oysa
yürüdükçe topukları ruh tutan
iki eli sevgi yüklü
eski bir çocuğum ben
nerede zifir saç örgülerim
koca kartal sürüsü
kanat çırparken omuzlarımda
hayat durup dururken bende yeni kulplar arama

.
.
.