İnfial Şiiri - Mehmet Yaş

Oğlum eğer annen beni sorarsa,
Babam hasretinden ölüyormuş de!
Beni böyle mesajlarla yorarsa,
Yola revan olup geliyormuş de!

Pek hayırlı değil gelen malumat,
Bana yükleniyor cümle kainat
Beyhude be oğlum bu kadar inat,
Olup bitenlere gülüyormuş de!

Taş çatlar derdini taşa yüklese,
Hangi umuduna umut eklese,
Kimden medet umup imdat beklese,
Elleri böğründe kalıyormuş de!

Şimdi ailece kırık belimiz,
Yarım kalmış mahzun her hayalimiz
Kimin umurunda bizim halimiz,
Olanlar hep bize oluyormuş de!

Şairler doğuştan bahtı karalı,
Demek ki böyleymiş işin kuralı..
Her daim perişan. yorgun. yaralı,
Saçını başını yoluyormuş de!

Oğlum sende daha fazla şey umma
Yarın neler olur o da muamma!
Seni canından çok seviyor amma,
Gururu aklını çeliyormuş de!

Yadınla baş başa kaldığı zaman,
Gözleri maziye daldığı zaman,
Resmini eline aldığı zaman,
Dünyayı gözünden siliyormuş de!

Çare mi,çözüm mü bu kadar öfke?
Kalbi sana karşı daima yufka..
Uykusuz gözlerle bakarken ufka,
Her seher bir selam salıyormuş de!

Ben candan severim eğer sevdimse,
Bizim aramıza giremez kimse,
Özür diliyorum hata ettimse,
O kendi suçunu biliyormuş de!

42 yıllık bir yuva dağıldı,
Başımız boş yere öne eğildi..
Bu ayrılık bize göre değildi,
Zaman bizi bizden alıyormuş de!

YAŞ der ki; yitirdim itidalimi,
Anlat oğlum anlat bilsin halimi!
Ellerden duymasın infialimi,
Sabır fizyonunu bölüyormuş de!