seni kaybettim.
dolmasını bekliyorum miadımın.
infazımı yaktım
bütün kartpostallarımla beraber.
kül rengi akşamlarda.
reel bir yalnızlığı yaşıyorum
seni kaybettiğime değil;
yüreğime hapsettiğime yanıyorum.
sabahı yok artık ömrümün.
kül rengi geçecek artık zamanlar.
içimi kemiren bu kahrolası yalnızlık değil
nefes alışımız gibi kandığımız yaşanılan
ve bir türlü itiraf edemediğimiz yalanlar.
masa üstünde boynu bükük kaldı kağıt kalem
yazılamayacak bir daha umutlar.
infazımı yaktım ey sevgili
koynumda yalnızlık bir de kül rengi akşamlar.
içerdeyim.
en içerde.
hani o son kartpostalının geldiği adres
hani o yüreğimin ilk kez sana yandığı yerde.
Kayıt Tarihi : 13.6.2006 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!