İnfaz! Şiiri - Hasan Telli

Silinmez bu iyilik ölümle bile
Katilime dokunmayın!
Özgürce dolaşsın sokaklarda
Bir adım atsın ormana
Bir gülü koklasın, tohumlar
Sürsün tenine, doğsun yalnızlığına.
İnfaz?
Ancak bir fantezi
-halka göre.
Bense baştan sona yalnızlığım.
İsterim ki hiçbir sebep
Ölümden sonra üzmesin beni!
Ben korkuları severim
Sonra çocuklarla oynamayı
Gülüşmeleri ve pencere zamanlarını
Ve bir gün hanımeli koklarken
Kimseler görmeden ölebilirim.
O benim ölüm kokum olsun.
Yaşarken hep anlamsız koktuğumdan
Ölümüm her şeyi doğrulasın.
Ölüm benden çok yaşasın!