Denizin dibine gömülü benim sevdam.
Masama bir buket kurumuş çiçek, birkaç da hatıra bıraktın giderken.
Onları da tuttum, Marmara’ya hediye ettim.
Sahi, hediyelerim güzel miydi Marmara?
Güzel de kelime mi..
İnsan dediğin aklından çıkartamaz bazı anları.
Yanağına kondurulan ürkek bir öpücüğü,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta