İnfaz Şiiri - Yusuf Işık 3

İNFAZ

Öyle zamansız
Öyle pervasız
Öyle sülük gibi
Girdi ki koynumuza
Bir ben değil
Alemin ruhu duymadı

Gözümüzün içine baka baka
O şen kahkahalarımızı
Tempo tutarak
El ele
Birlikte söylediğimiz
Türkülerimizi de
Yalnızlığa mahkum etti

Daha dün kol kola
Yarına dair
Sevgimizin güneşiyle
Boy verecek
Çiçek açacak
Umutlar filizlendirirken
İz sürdüğünü
Bir adım ötemizde
Pusuda beklediğini
Kimseler bilemedi

Ödeşme gününün geldiğini
Sessiz çığlıklarıyla
Haykıran doğaya
Direne direne
Başkaldıranlara
Sahip çıkan
İktidar sahipleri de olmadı

Aylardır
En kirlenmiş halimize
Ölüme yakıştırmanın
Lezzetli keyfini sürüyorken
Hala
Göklerden medet umuyoruz

Güneş yine doğar
Zamanı gelince batarken
Çıkmaz yollara sürdüğü
Atların halini
Çaresizlik içinde
İzliyoruz sadece

Şimdi en tepede
Yeni yöneticilerimiz var
Korku
Telaş
Panik
Ve en kötüsü
Bilinmezliğin kısır döngüsü

İnsandan yana
Yaşamdan yana
Özgürlükten yana
Doğadan yana
Taraf tutmanın bedelini
Vahşice öderken
Korkunun egemenliğinde
Umutları unut günlerinde
Suskun bir teslimiyet
Ve tevekkül içinde
Yalnızlığın erdemine
Methiyeler düzüyoruz…12.04.2020