İnfaz Şiiri - Serkan Alpha Kürkçü

Biliyor musun kalemim,
Sana hiç alışamadım...
Önceleri sorun yoktu,
Yazmayı öğrendim seninle okuyabilmek için,
Sonra cümleler kurdum basit, "at"lı, "tut"lu...
Sonra...Sonra cümleler uzadı...
Mısralar, şiirden hayat kırıntıları...
Sonra işlemler yazdım hesap edebilmek için
Başta basit dört işlem...
Sonra uzun formüller, karmaşası var olan düzenin...
Sonra ne mi oldu?
Dedim ya sana hiç alışamadım...
Niye mi?
Yalan çıktı senle yazdıklarım senelerce,
Ya da hep bir yanı eksik...
Ben'li denklemler götürdü hep birbirini,
Yahut sonuçlar hep eşitsizlik...
Bilemezdim ki "at"lı "tut"lu cümlelerin bana
Yaşamı atıp yalnızlığı tutmamı söylediğini...
Veya nerden bilecektim
Hayatın dört işlemde integralimi alıp
Türevlerimi yok edeceğini...
Ortaçgil limiti sıfıra götürmüş şarkısında
Ben ne bileyim limit artı eksi sonsuzken
Benim aslında sıfır olduğumu, yutan eleman misali...
Yok yok kırmak lazım seni kalemim...
Neden mi?
Dedim ya,
Ben sana hiç alışamadım...
S.K. © 2011