İnfaz Şiiri - Ali Baran

Yürek atışı,
Ayak sesleri hızlandı
Uğultulu sesler
Giderek yaklaştı
“Duurrr…”
Dinlemedi
Karşıda barikatı gördü
Bir adım daha attı
“Duurrr… sesi kendini tekrar etti”
Bakındı, çıkış yok
Çullandılar
Boğuşma başladı
Minibüse sürüklediler
Hızla gözlerini bağladılar
Ve üzerinde tepinmeye başladılar

İlk anın şaşkınlığı geçti
Çocuk gülüşlerini,
Arkadaşlarını,
Randevusunu düşündü
Dişlerini sıktı…
Derin bir iç çekti…

“film koptu aslanım dedi biri”
Gülüştüler
“O … Çocuğu
Görüşeceğiz…
El mi yaman bey mi? ”

Minibüs durdu
İndirdiler…
İyiyim ben diye söylendi
Nerede…
Nasıl başladı
Başkaları da…?
Yok-yok olamaz…

“Adın ne…”
Nereye gidiyordun…
Arkadaşlarını söyle…
Randevu yerini? ”
Tekmeler yumruklar
Birbirine karıştı
Yıkıldı…
“Saat kaçta…
Nerde?
Hadi soyun…”
Kımıldamadı…
Parçaladılar giysilerini
Çıplaklık hissine kapıldı
Gerildi biraz
Astılar kollarından
Ayaklarından aşağıya çekiyorlar…
Koltuk altları zorlandı
Uyuşma başladı
Bedenini yukarıya çekmek istedi
Başaramadı…
Ağrılar şiddetlendi…

“Öleceksin
Öleceksin! ”
“Saat kaçta…
Nerede? ”
Duruşunu bozmadı
“Arkadaşların…
Silahlar…”
Yalvaran bir ses
“Evin nerede
Hadi söyle
Başka bir şey istemiyoruz...”

Kazandım dedi
Ben kazandım!
Keyiflendi ve
İçin için gülümsedi

Ayak parmağına
Kulak memesine
Bağladılar kabloyu
Manyetoyu çevirdiler
Çırpındı…
Bir daha
Bir daha
Bağırmak istedi biran
Vazgeçti…
“Konuuşşş…
Yoksa öleceksin…”
“Konuuşşş… ulan konuş”
Ses yok
Bayıldı…
İndirdiler…
Tazyikli suya tuttular
Kendine geldi,
Kaldırıp buza yatırdılar
Titremeye başladı
Dişleri şakırdıyor
İnip kalkıyor çenesi
Engel olmak istedi,
Durduramadı
Bıraktı kendini…

“Silahlar nerede…
Evin…
Arkadaşların…
Randevu
Saatini söyle yeter…? ”
“Hadi kurtar kendini…”
Yoksa yazık olacak sana…”
“bağır ulan i…ne bağır…”

“Götürün dedi biri”
Sürükleyerek
Aşağıya indirdiler
Sokakta olacaklardan habersiz
Telaşla koşuşturan kalabalıkların
Seslerini duydu
Minibüsün kapısı açıldı…
İçeriye ittiler
Yolculuk boyunca düşündü
Sona hamlenin yaklaştığını anladı

Göz bandını açtılar
Orman da olduğunu fark etti
“Son şansın
Konuşacak mısın? ”
Etrafa bakındı... sadece sustu
“Çök!
Diz çök”
Öylece durdu
Yıktılar…
Tekmeler ard-arda yağmaya başladı
Zorlanarak
Ayağa dikildi
Buraya kadarmış diye söylendi

“Gözlerini bağlayın”
Bağladılar
“Konuşacak mısın? ? ”
Tek kelime çıkmadı ağzından
Ağır bir sessizlik… ve ardından
Üç silah sesi…
Sarsıldı ve usulca
Yana devrildi…

Kanadı toprakla buluştu
Kanatlandı kuşlarla uçuştu…
Güneş yüzünü örttü…
Yüreğimize ateşler düştü…