Ben ödevimi yapamadım, ışıklar kesikti diye
hayata alışamadım, taşları tanıdım, yüzleri
ve hiç bitmeyecek fotoğraf filmleri
çektim hep... Üzülerek! ..
Ağlarsa içim ağlar ve sancı böyle dağlar
yiten arkadaşlar ve eşsiz incisiyle dünya
eşsiz sakalıyla İstanbul ile gölgesini
terkeden kesik bir musluk gibiyim...
Taşlaşmış su, terleyen gözyaşı ve fer
ne zaman dönmeye kalksam her sefer
elimde yalnızlık ve bitmeyen bir keder! ..
Kayıt Tarihi : 9.8.2002 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)