İner bir zaman, yalnızlığı avuçlamış ellerine.
Sararmış kanaviçeleri okşar yorgun gözlerin.
Naftalin kokuları yarenlik eder kimsesizliğine.
İner bir zaman, epeydir çarpmayan yüreğine.
Kavruk cümleler yıldız tozuna bulanır, dolanır dillerine.
Kırık bir kayıkla yolcu edersin geçmişini,
Geri gelmesin diye dualar eşliğinde.
İner bir zaman,
Babanın dağ gibi ardında durduğu,
Annenin her gece ninnilerle uyuttuğu günlerine.
Arsızlığı tutar gözyaşlarının,
Akıtıverir özleme dair tüm tuzunu, kaybettiklerine.
İner bir zaman,
Mırıldanır içli türlüsünü hasretini çektiklerine.
Ketumdur gece, ser verir halini bildirmez ele.
Suretine hasret gülüşlerin ulaşamaz gamzelerine.
İner bir zaman, utanır gidenleri geri getiremediğine.
Kayıt Tarihi : 5.1.2020 22:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Can Çalışkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/05/iner-bir-zaman.jpg)