Gönlümün köşkü harabedir ey sevgili
Bütün denklemleri bütün kuramları kaldırıp attım ise de bir kenara
Bir yokluğunla baş etmesini
Bir de haksızlığı boyun eğmesi
Öğrenemedim hala ey sevgili
Gülüp geçiyor hayatımın içindekiler bana
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta