Gönlümün köşkü harabedir ey sevgili
Bütün denklemleri bütün kuramları kaldırıp attım ise de bir kenara
Bir yokluğunla baş etmesini
Bir de haksızlığı boyun eğmesi
Öğrenemedim hala ey sevgili
Gülüp geçiyor hayatımın içindekiler bana
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla