Durdurun dünyayı,
Durdurun!
Bunca acı, zulüm, çirkinlik
Sarmaş dolaşken dünyayla
Olamam artık aranızda.
Sodom, Gomore, Pompei bile utanırdı,
Görseydi bunca rezilliği.
Nemrud atarken İbrahimî ateşe
Bu kadar süflileşmemişti,
Yakarken Neron Roma’yı
Böylesine zevklenmemişti.
Irak bir yangın yerine dönmüşken,
Bir masumun gözünün nuru açlıktan sönerken,
İşkence eğlence sayılırken,
Filistinli çocuğun kolları taşlarla kırılırken
Üç kuruş için insanlar insanlıktan çıkarken
Yok sizinle işim! ..
Benim menzilim
İyiliklerin maverasına,
Güzelliklerin şahikasına,
Müntehası sevgiye varan
Bir bayrak yarışına!
Durdurun artık,
Durdurun şu zalim dünyayı,
Seyretmek zorunda bırakmayın
Bu kanlı kavgayı
Beni azâd edin
İneyim şimdi!
Kayıt Tarihi : 25.4.2017 19:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!