Yerin yok deyip de göğsün solunda,
Sensizlik yurduna hiç itmeseydin.
Öl desen, ölürdüm, inan yolunda;
Yeter ki kalbimi incitmeseydin.
Seni görür görmez tutuldum aşka,
Oturdun o anda gönlümde köşke,
Alıp kör bir hançer vursaydın keşke;
Seven yüreğimi incitmeseydin.
Seninle bir oldu gündüzle gece,
Seninle çözüldü aşk da bilmece,
Sana yazarmıydım binlerce hece;
Şu şair ruhumu incitmeseydin.
Gidince hasretin dağları sardı,
Sevmekten başka bir suçum mu vardı?
Seninle her mevsim bana bahardı;
Şu garip gönlümü incitmeseydin.
10.04.2016
Avni TemizKayıt Tarihi : 11.4.2016 00:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Avni Temiz](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/04/11/incitmeseydin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!