İncitmedi Taşlar Şiiri - Ruhi Hatunoğlu

Duman oldum dağ başında
Dertli oldum dost bağında
Dost taşları vurdu beni
Yıkıldım canlar yolunda
***
Dost kapısın çaldım durdum
Can evimden ben vuruldum
Sağlam idim kale gibi
Yıktı gönlüm viran oldum
***
Dağ başına yağar karlar
Sazım dertli dertli çalar
Mızrap yerinde durmazken
Beden yanar dilim ağlar
***
Gül attılar taşa döndü
İçimdeki ateş söndü
İncitmedi taşlar beni
Yıkıldı bu canım öldü
***
Şerbet diye zehir içtim
Dost yanında ben bir hiçtim
Ölüm daha kolay oldu
Bendim yıkıp candan geçtim

07.05.2004/ANKARA