İncit (Hece) Şiiri - Münzevî Muhayyelât

düştün de ne buldun dünya peşine
rastladın mı ol sübhanın eşine
gönül yanmış isen aşk ateşine
ne rüzgardan sakın ne yeli incit

aşk-ı güzaf sarmış kalbini boşa
yeridir başını vursan bir taşa
tüm günah senindir ola ki hâşâ
ne ateşe zemmet ne külü incit

çiçek çiçek açtı alem gözünde
nefeste can buldun hayat özünde
sırrı çözmediysen hakkın sözünde
ne kelama darıl ne dili incit

su gibi akacak zaman elinden
kaçamazsın asla ecel yelinden
kurtulamıyorsan nefis selinden
ne ummanı kirlet ne gölü incit

sesinden gönlüme yağardı hece
bitmezdi sulhünde ne gün ne gece
şi'rimin sultanı ey güzel ece
ne akil gücendir ne deli incit

yeşilim sihrindir kalbime şifa
ellerinden içtim aşkı bin defa
bende akıl noksan sende de vefa
ne perdeyi yok say ne tülü incit