İnciser Şiiri - Zafer Altuntaş

Uzakta bir güneş doğuyor İnciser
Kırpıştırarak merhameti gözlerinden
Usul usul rüzgar sesi
İçime bir gurbet üflüyor
Sonra yüreğimde memleketler rengarenk
Kırılınca aynı sana benziyor

Adları birbirinden farklı bir yığın insan
Kalplerinden dualar sızıyor
Bahar kokusunu duyan kuşlar gibi
Küçücük çocuklar uçurtmalarla sana
Bir özgürlük türküsü söylüyor

Hayalleri zulüm altında ezilen Afşar
Toprakta ağlayan ekinler gibi
Bir çisem olup gökyüzünde
Ürküterek çoçuk sesinden yıldızları
Sana bir ağıt yakıyor

Uzakta bir gece batıyor İnciser
Dudakları lerzan bir annenin hıçkırıkları
Karanlık zincirleri yararak
Umutlarından umarak parlayan toprakları
Sana İnciser
Sana bu kardeşlik bir hicret vadediyor

Önlerinde kocaman bir bozkır
Ekinleri yüzleri ve gülüşleri solmuş
Lakin umutları hep bahar gibi tazecik
Yürekleri her zaman bayur
Yeleli kahramanlarla İnciser
Ölüler senden bir intikam istiyor

Sen göç edince oralardan
Kaba saba adamlar geldi
Çekik gözlü merhametsizler
Kurtları bağladılar çadırlara
Dişlerini sökerek imanlarından
Ah İnciser bir bilsen
Sen göç edince oralardan
Bir tufan olup gavurlar
Akın akın yağmaya geldi

Ve sen İnciser
Sen artık bir gelsen kendine
Tarihini çağırsan uykularından
Elinde asan
Bir Musa gibi yararak bütün denizleri
Yüreğinde şefkatin
Bir Eyüp gibi sararak bütün yaraları
Bir kurtarıcı olarak gelsen
Adın Selçuklu olsun
Adın Osmanlı olsun
Adın Türkiye olsun fark etmez
Yeter ki sen gelsen

Bir gece ansızın gelsen
Ya da bir sabah ezanında kıyamlarla
Gerçek senmişsin gibi
Seni tutan o zincirlerden kurtulup
Yüreğinde bir hürriyetle
Yeter ki sen gelsen

Ah İnciser
Bir azap olup zalime
O güzel yüzündeki tebessümle
Çocuklarını sevindirmek için bir rüyanın
Ah İnciser
Yüreğinde bir kardeşlikle
Hayal ettiği gibi mazlumun
Cennet kokan adamlarla
Yeter ki sen gelsen