Karşımda öylece uzanıp duruyor İnciraltı'nın denize karışan siması.
Dokunuyor her daim körfeze martıların kanatları ve sesleri.
Vardiyaya yetişmeye çalışan işçilerin sabırsızlığında tüm vapurlar.
Hiç durmadan kalkıyor Üçkuyulardan sessizce yeni bir gemi.
Kalkıp gidiyor tüm gidenlerin gidişleri gibi.
Ben damarları kesik bir beden gibi gözlerimi bırakıyorum geride
Sonra avuç içlerimi terkediyorum rıhtımda.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta