İncir Reçeli Şiiri - Özge Özgen

Saçlarıma gül renginde takılan
kısa bir tül perdenin ardından yazmaya başladım bu şiiri
Yaz yağmurları
Islatmaya başlayınca
Cam bir şişeyi
Karnımın içine
Kurutulmuş orkideleri doldurdum..

Güneş kıvrık sesiyle uyandırdı beni.

-Günaydın

"Mor elbiseli kadın"

Sonra, küçük bir deliğin ağzında duran ayak
sesleri de kesildi...

Yaban otları ve
Dudağımın iki kenarına bir ıslıkla birlikte yerleşen
Gövdeme
Mor renginde imzalar atıldı..

Günüm dolunca
Kırmızıya olan inancım söylüyordu bunu
İnce bir sızıdan
Çizgiler çekmeliymişim yüzüme..

Ellerimde uçuşan kelebekler göğe yükseldi
Eteğimin ön kısmına porselen ağırlığında bir kederin resmini yaptım.

Bir kabak çiçeği taktım burnuma.

Dudaklarıma incir reçeli

Hep merak içinde sordum
Ağzında dişi olmayan
Bir kadın
Ne yiyordu da böyle iri gövdesinden yukarıya doğru
Ateş topları zıplıyırdu hayata..

Göbeğinde büyüyen
Bir boynuzla
Kaç yoksulu doyuyordu bir anne?

İrkilerek
Suya dokunan kaç rüzgar gördüm.

Kuşların adı

Göç'tü

Hadi dedim

Yukarıya çek beni Tanrım!

Sonra aşağıya doğru eğilmek istiyorum

Ritmink sayılarla..