İncir Duası-4-Yetim Şiiri - Nermin Altındağ

O yetimin adını aşk koyuyor ölüm
Aşka faturayı peşin kesiyor ölüm

Bir kış günü o yetimin yasını yakarak ısındım Kadırga sokaklarında
Her alevde saçlarım biraz daha beyazladı
ve her beyaz dip koçanlı bir faturaydı
Sokakta yatardı Ayşe teyze bir tek kediler yoldaştı ona
Başımın üstünde bir çatı ve mutfağımda yemeğim vardı
Gençlik hezeyanları orta yaş sancısına dönüşürmüş hem de pek hızlı
Ağlasam da ses yoktu duvarlardan sadece şiirlerim vardı
Nasıl bir ah almış olmalıyım ki bu çile hala sona varmadı
Altın ve gümüş tacirleri en derin uykularındaydı
Sabah olacaktı ve kar yağan sokaklarda esrar içecekti çocuklar
Ne çok şiire bedeldi bu sokaklar ne çare ki bana yer yoktu
Yer yoktu gözyaşlarına ve hayat yorgun bir orospuydu onun bunun yatağında

Aşk yetim bir maşuktur o dağın arkasında