Özlemle uzatmıştı kollarını incir ağacı.
Sevgiyle kucaklamak, öpmek istiyordu sevgilisini.
Ah ne olurdu sanki şöyle adam gibi yürüyebilseydi.
Neler vermezdi ki konuşabilmeye birkaç adım atabilmeye.
Neler vermezdi pek çok canlı gibi duygularını anlatabilmeye.
Ne olurdu bir kez dişisiyle el ele tutuşabilseydi.
İnsan gözüyle doyasıya görebilseydi dünyayı.
saatin kadranında değiştirmez yönümüzü,
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Devamını Oku
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta