Özlemle uzatmıştı kollarını incir ağacı.
Sevgiyle kucaklamak, öpmek istiyordu sevgilisini.
Ah ne olurdu sanki şöyle adam gibi yürüyebilseydi.
Neler vermezdi ki konuşabilmeye birkaç adım atabilmeye.
Neler vermezdi pek çok canlı gibi duygularını anlatabilmeye.
Ne olurdu bir kez dişisiyle el ele tutuşabilseydi.
İnsan gözüyle doyasıya görebilseydi dünyayı.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta