Özlemle uzatmıştı kollarını incir ağacı.
Sevgiyle kucaklamak, öpmek istiyordu sevgilisini.
Ah ne olurdu sanki şöyle adam gibi yürüyebilseydi.
Neler vermezdi ki konuşabilmeye birkaç adım atabilmeye.
Neler vermezdi pek çok canlı gibi duygularını anlatabilmeye.
Ne olurdu bir kez dişisiyle el ele tutuşabilseydi.
İnsan gözüyle doyasıya görebilseydi dünyayı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla