İncir ağaçı Şiiri - Boran İsmail Yıldız

kaç zaman oldu dokunmıyalı ucu kırılmış saçlarına  şimdi ama utangaç  bir çocuk edasıyla  üstünü  örtmeye unutan kimsesiz bir gecenin . karanlığında yeni şiirler yazacağım biliyorum uzun zaman oldu gözlerinden konuşmıyalı şiir kokan kadın  fakat bilirsin ki . Haddini aşan cümleler sana biat  etmediğin gördükçe yüzüne tokatı yapıştırıyorum  hüznümün sonra uzun bir yolculuğa  çıkıp bağrına basıyor tüm düşlerim        ve ben ise  en derinliğine  sarılıyorum gözlerinin  Şimdi olmadığın bir şehirde olmadık düşler kuruyorum adına,
Bir kaç çiçekli resim çizip sana benzetiyorum.
Ellerim ve avuçlarim terli,
Önümde ise uzadıkca uzayan bir zemheri.
Yine de pes etmiyorum,
Yorulmadığım bir düşün içinden geçip,
Yeni baharlar inşa ediyorum,
Birazı senli,
Birazı da benli... Ve şimdi ayrılık vakti çalıyor bir türkünün nakaratlarında, Oysa ben ne çiçekler ekmiştim penceremin kenarlarına. Ölü bir yılan gibi yaşıyordum ahşap bir gecekonduda. Tahta merdivenler yapmıştım evimin balkonuna, Seni haber etsin diye de küçük ziller aşmıştım gıcırdamalarına.. Ve şimdi gidiyorum. Sana dair bıraktığım onlarca kifayetli söz duruyor ardımda. Ve henüz yakasını açmadığım yüzlerce kelimeler dolanıyor dimağimda. Korkma, Belki bir gün bizim de üstümüze yağar mutluluklar, Ve belki sen kendinden geçip dalmak isteyeceksin birgün yüreğimin derinliklerine. Yüzme bilmemenin ihtimalini göz önüne alıp, Boğulmayı bile göze almış olucaksın. Mevsimler sarmıyor artik, Hem takvim yapraklarında önerilen isimlerde de yok bir benzerliğimiz, Aylar da artik umursamaz her mevsim bir bir döküluyoruz. Sahi bu kaçıncı ah oldu düşüyor dudaklarımdan, Biliyorsun seninle unuttum sayıları saymayı, Çünkü ben seninle sevmiştim bir simidin bir bölü ikisini, Ve bir şekerin iki çaya