İncir Şiiri - Uygar Yeni

Şimdi yine her geceki gibi,
Masam boş sayılır;
Kara bir kalem, saman sarısı bir kâğıt,
Boş bir bardak,
Bir de düşlerim var karşımda...

Her geceki gibi,
Düştüğüm çukurlar geliyor aklıma;
Düşlerim boş, parmaklarım kırık
Bir de sarhoşluğum düşer boş masaya...

Yıktığım bütün kaleleri birbirine ekledim,
Sonra her kalenin dibine bir ağaç diktim;
Kadehim incirden,
Ve düşlerimi mahzenlere bağladım,
Zincirden...

Kalemim seni çizer sarı bir yaprağa,
Masam da boş üstelik
Parmaklarım kara bir kaleme köle,
Demirden, kaleden, incirden ve zincirden...

Bilemem ki düşlerim nasıl düşer toprağa;
Kaleden,
Kalemden,
İncirden?
Ve zincire bağlı düşlerim…