"incinsen de İncitme" Şiiri - Cengiz Ata

Karanlıktı; Günahkar bir anason kokusu pusu atmış bekliyordu.
Çırılçıplaktım;
Henüz yeni doğmuş bir divaneydim.
Karanlıkta, pusuda, çırılçıplakken
Tanıdık seslerle saldırdılar, bildik yüzlerle
Kelime kelime, cümle cümle.
Her hamlede bendeki kendilerini anı anı temizlediler.

Bir sağanak başladı ardından
Temizledi yılların pas tutmuş yalanlarını.
Savurdu kuyruğu kıldan olanı.
Savurdu boş tenekeleri.
Kırdı vazoyu.

Sağanağın ardından:
Ne karanlık, ne pusu, ne anason, ne divanelik.
Ağır incitilmişliğimin üstüne yanılmışlığımı giyip halimden utandım.